اختلال موکنی یک وضعیت روانشناختی مزمن است که اگرچه قابل مدیریت و بهبود قابل توجه است، اما ریشه کنی کامل و علاج قطعی آن انتظاری غیرواقع بینانه است.روش های درمانی مختلفی برای کاهش یا توقف رفتار موکنی، وجود دارد.

فرد مبتلا ممکن است ساعات طولانی را به اشتغال فکری در ارتباط با انجام آن رفتار، و سرانجام از دست دادن مقاومت در برابر تکانه ها بگذراند.

همچنین اختلال موکنی یک وضعیت روانشناختی مزمن است که اگرچه قابل مدیریت و بهبود قابل توجه است. اما ریشه کنی کامل و علاج قطعی آن انتظاری غیرواقع بینانه است.

یک روش غیردارویی موثر در درمان این اختلال، روان‌درمانی شناختی-رفتاری است.

هدف این روش کمک به بیمار برای جایگزین کردن عادت مخرب با رفتاری غیر آسیب رسان است.

برای این منظور تهیه یک تقویم رفتاری، شامل عوامل و موقعیت‌های برانگیزانندهٔ موکنی، یافتن راهکارهایی برای اجتناب از این موقعیت ها، جایگزین کردن رفتار موکنی با عمل دیگر، و جلب حمایت هیجانی افراد مورد دلبستگی، از جمله اصول کلی این روش درمان می باشد.

راه های عملی

۱. از آنجا که کندن موها با میل به تحریک پوست سر، لبها، و دندانها (در افرادی که عادت به جویدن موها دارند) همراه است. می‌توانید برای ایجاد تحریک حسی مورد نیاز، روش های دیگری مانند شستن سر، کشیدن نخ دندان و جویدن تنقلات بی ضرر را جایگزین کندن موها کنید.
۲. فشار دادن یک توپ ضد استرس یا چیزی شبیه به آن در میان دستان خود، برای تخلیه تنش انگشتان مفید است.

۳. واقع تشدید تکانه ها، از یک دستمال سر یا عرقچین برای پوشاندن سر، و به عنوان یک مانع میان انگشتان و موهای خود استفاده کنید.
۴. یک جمله، شعر یا عبارت را، تا زمان برطرف شدن تکانه ها، با صدای بلند تکرار کنید.

۵. از دوش آب گرم یا سرد برای کم کردن استرس یا اضطراب خود کمک بگیرید.
۶. با تنفس عمیق و متمرکز شدن بر دم و بازدم خود، عبور از کنار تکانه های موکنی را تسهیل کنید.

۷. خیس کردن موها یا نوک انگشتان با ژل، باعث لغزندگی سطوح تماس، و دشواری عمل کندن مو می‌شود.

۸. وقت کمتری را در قسمت هایی از منزل که احتمال کندن موها در آنها افزایش می یابد، بگذرانید.
۹. زمان هایی را به یادداشت برداری و ثبت زمان ها و موقعیت های برانگیزانندهٔ میل به موکنی، اختصاص دهید. ثبت این اطلاعات، به برقراری ارتباط میان احساس تنش، اضطراب، غم، رنجش و .. با میل به کندن مو، افزایش آگاهی به الگوی رفتار، پیش بینی، آمادگی و برنامه ریزی برای موقعیت های محرک، مفید خواهد بود.

۱۰. ساعات شب زمان حساسی برای بسیاری از افراد مبتلا به اختلال موکنی است. این زمان مغلوب شدن در برابر تکانه ها در آن افزایش می یابد. با توجه به اینکه مصرف کافئین احتمال بیدار ماندن طولانی تر و احساس اضطراب در طول شب را افزایش می‌دهد. توصیه می‌شود از مصرف کافئین در ساعات قبل از زمان خواب خودداری کنید.
۱۱. اهداف خود را تا حد ممکن به صورت کوتاه مدت و واقع بینانه تنظیم کنید. به طور مثال “تا سه ساعت آینده موهای خود را نمی کنم” و بتدریج این بازه های زمانی را تکرار و افزایش دهید.

همچنین می توانید

۱۲. در صورت مغلوب شدن در برابر تکانه ها و کندن تعدادی از موها، خود را ناامید و سزاوار تنبیه و سرزنش ندانید و به تلاشتان ادامه دهید.
۱۳. ساعات بیکاری و روزهای تعطیل تا حد امکان خود را مشغول و سرگرم به فعالیت های متنوع نگه دارید.

۱۴. اطلاعات خود را در ارتباط با اختلال موکنی، و روشهای درمانی جدید آن، با حفظ ارتباط با گروه های همتایان، مشاهده ی ویدئوهای آموزشی و جست و جو در اینترنت، به روز نگه دارید.
۱۵. تجربهٔ مشترک بسیاری از افرادی که موفق به کنترل موکنی، این است که گفتگو با افراد مورد اعتماد در مورد تکانه ها در کاهش آنها یاری میدهند. در مقابل، پنهان کردن مشکل، در بسیاری از موارد باعث تشدید اضطراب‌ و تکانه های ناشی از آن می‌شود.

مترجم: منصوره قندابی

نویسنده: Linda Hahn

اصل مقاله: https://www.bfrb.org/learn-about-bfrbs/treatment/self-help/104-50-ways-to-stop-pulling-your-hair

مرکز مشاوره آرامش ماندگار

شماره تماس: ۰۵۱۳۸۴۷۰۲۸۷

آدرس: مشهد، احمدآباد، بعثت ۴، طالقانی ۲۰