اختلال موکنی یک وضعیت روانشناختی مزمن است که اگرچه قابل مدیریت و بهبود قابل توجه است، اما ریشه کنی کامل و علاج قطعی آن انتظاری غیرواقع بینانه است.روش های درمانی مختلفی برای کاهش یا توقف رفتار موکنی، وجود دارد.

هرکسی اضطراب را تجربه می کند ولی افرادی که  اضطراب فراگیر  دارند بصورت مداوم دچار حواس پرتی ناشی از نگرانی و دلشوره می شوند، از فعالیتهایی که ممکن است اضطراب را برانگیخته کند دوری کرده و این منوال روی روابط فردی و اجتماعی آنها و عملکردشان در مدرسه و کار تاثیر می گذارد.